Woensdag 17 oktober 2018 - dag 4

Terwijl we de ontbijtzaal in lopen, klinkt het gerinkel van servies en komt de geur van koffie ons tegemoet. Een nieuwe dag is aangebroken, die, terwijl we een blik werpen op de binnenplaats, wat minder vriendelijk aandoet dan gisteren. Het is bewolkt. En daardoor ziet de Estse wereld er ineens wat droeviger uit.

Directeuren nemen plaats in groepjes aan de tafels en praten, terwijl zij genieten van broodjes en fruit, zachtjes na over het indrukwekkende bezoek van gisteren. De passie van onze Estse collega’s, hun persoonlijke missies... Ze geven stof tot nadenken. Hebben we met dit bezoek antwoord op de vraag hoe het komt dat Estland tot de internationale top in de Pisa-peilingen behoort?

Terwijl we nog een kop koffie voor onszelf inschenken, wisselen we van gedachten over een artikel dat Margreet gisteren in onze groepsapp deelde. Het is een artikel van een van onze zuiderburen, die zich dezelfde vraag stelt als wij tijdens deze studiereis: wat is toch hun toverrecept? Hij komt tot twee redenen: het vernieuwde, nationale curriculum en de hardwerkende Esten.

Het nieuwe curriculum focust sterker dan ooit op het probleemoplossend en kritisch denken van de Estse leerlingen. En in de eindexamens worden deze twee competenties dan ook uitgebreid getoetst. Maar Esten geloven ook in hard werken. Deze opvoedingswaarde scoort hoog in vergelijking met andere landen in Europa...

Terwijl we een laatste slok koffie nemen en de ontbijtzaal verlaten, vragen we ons af of we daarmee ook een verklaring hebben voor de keerzijde van de medaille. Estse leerlingen zijn minder gelukkig dan hun Europese leeftijdsgenootjes. Zorgen de veelheid aan vakken, toetsen en druk om te slagen in het leven voor dit verminderde geluk?

In verschillende groepen strijken we vandaag neer in diverse windstreken van het land. Misschien lukt het om deze Estse vraagstukken verder te ontrafelen...