Maandag 15 oktober 2018 - dag 2
Deze ochtend worden we in de lobby van het hotel verwacht om gezamenlijk naar het Tallinn English College te vertrekken. Daar zullen we ontvangen worden door Toomas Kruusimagi, het hoofd van de school en tevens president van de Estonian School Heads Association.
Maar voordat we vertrekken, eerst de feiten op een rijtje. Want hoe ziet het basis en voortgezet onderwijs in Estland er eigenlijk uit?
Basis- en voortgezet onderwijs
Het basis- en lager voortgezet onderwijs duurt 9 jaar. Het bestaat uit 4 jaar basisonderwijs, in de leeftijdsgroep van 7 tot 11 jaar. Daarna volgt het lager voortgezet onderwijs, waar kinderen 11 tot 16 jaar oud zijn. Ze sluiten dan de leerplichtige periode af met een examen. De tweede fase van het voortgezet onderwijs duurt 3 jaar en daarin wordt onderscheid gemaakt tussen algemeen voortgezet onderwijs en het secundair beroepsgericht onderwijs.
Sinds 2010 kent Estland een nieuw nationaal curriculum, dat niet alleen meer keuzevrijheid geeft, maar ook meer aandacht besteedt aan competenties en leeruitkomsten. De opleiding wordt afgesloten met minimaal 5 verplichte examens, waarvan 3 verplichte staatsexamens zijn.
Wat het Tallinn English College bijzonder maakt, is dat het in 2009 de status International Baccalaureate World School (IB) kreeg. Het IB programma wordt in het Engels gegeven en leert de kinderen een onderzoeksmatige houding aan te nemen in de klas en als wereldburger. Met een IB diploma op zak kun je goed voorbereid doorstromen naar de universiteit. En bovendien beheers je Engels op Cambridge Advanced niveau.
Het Tallinn English College
Na een hartelijk welkom van Toomas Kruusimagi worden we vanuit een grote, centrale hal naar de zolderverdieping van de school gebracht. De naam zolderverdieping mag het eigenlijk niet dragen; de gerenoveerde verdieping maakt indruk als je de kleine deur na de laatste smalle trap opent.
Als Toomas begint te spreken over zijn school, blijkt al snel dat we met een gepassioneerde, bevlogen principal te maken hebben. Een man met een visie. En die deelt hij graag: ‘We help to develop inquiring, knowledgeable and caring young people who, by doing and action, will create a better world. Our learning processes will inspire and educate all to be active, responsabel and caring.’ Toomas legt uit dat zij een wereldschool willen zijn die mogelijkheden creëert voor een leven lang leren en ontwikkelen.
Maar het draait daarbij niet alleen om de leerlingen. Toomas en zijn collega’s willen deze mogelijkheden ook creëren voor ouders, alumni en bovenal: het eigen team. Niet voor niets geven ouders en alumni aan dat de academische vaardigheden op school erg goed ontwikkeld worden, de visie van de school samengaat met goede resultaten en dat leerlingen zich daarnaast sterk leren ontwikkelen in competenties rondom samenwerking.
Geluk in het werk staat bij Toomas en zijn team voorop; van een gelukkige leraar leer je het meest. Maar hoe zorg je voor een gelukkige leraar? Hoe ziet de professionele ruimte eruit? Uit de voorbeelden die Toomas geeft, blijkt dat eigen verantwoordelijkheid, autonomie en dialoog daarin belangrijk zijn. Zo vertelt hij dat de feedback van ouders veel gebruikt wordt om je als leraar verder te ontwikkelen en dat wekelijkse planningssessies het beste werken als je ze een informeel karakter geeft en deelnemers daarbij zelf input geven voor gespreksonderwerpen. Maar ook dat de leraren het meest hebben aan de mogelijkheid om zelf invulling te kunnen geven aan hun werkzaamheden tijdens lesvrije dagen.
Maar: ze zijn er nog niet. Want ook in Estland is men nog op zoek naar ‘anders’ of ‘beter’ organiseren. En Toomas geeft aan: het meenemen van ouders en leraren is hierin een hele klus. Toen in 2010 het curriculum veranderde, hebben zij van 40% van het team afscheid genomen. Niet iedereen kon zich vinden in de vernieuwingen. Ook ouders moeten wennen. Nog steeds geeft de school workshops waarin wordt geleerd hoe zij hun kinderen opvoeden in de 21ste eeuw. ‘Want,’ zegt Toomas: ‘If you want to create a breaktrough, start with the parents.’ Het draait daarbij niet alleen om de vraag hoe je als ouder omgaat met bijvoorbeeld social media. Toomas vraagt de ouders ook om ‘het oude leren’ los te laten. ‘Van kinderen worden later andere dingen verwacht dan van ons vroeger. Daar horen andere onderwijstechnieken bij.’
De klassen in
Na een korte pauze staan drie leerlingen van een jaar of 14 ons op te wachten. Ze gaan ons een rondleiding geven door de school. We lopen door de brede gangen en in perfect Engels leggen zij ons uit wat de dagelijkse gang van zaken op hun school is. Zo horen wij dat je vanaf je 7de levensjaar het vak Engels krijgt en dat vanaf de 10de klas onderscheid wordt gemaakt tussen lessen in voornamelijk Estisch of Engels. Je bent dan 15 of 16 jaar. Welke klassen je gaat volgen, hangt van je cijfers: je krijgt alleen toegang tot de Engelse variant als je cijfers boven een bepaalde norm liggen.
We zien een bibliotheek, waarin leerlingen in groepjes hun lessen voorbereiden of zachtjes gesprekken voeren. We zien kinderen deelnemen aan kooklessen, technieklessen, we zien muurkranten van 10 jarigen met een op hoog niveau geschreven Duitse teksten. We leren dat je de eerste twee jaar basisonderwijs de standaardvakken in een vaste klas krijgt, met een vaste leerkracht. En dat je dan expressievakken volgt bij andere leerkrachten. En dat je na die twee jaar de vakken aangeboden krijgt door verschillende leraren in verschillende lokalen.
Op een van de muren zien we een grote muurschildering met daarop de 7 leidende principes van Stephen Covey. Onze gidsen leggen uit dat het schoolteam een aantal jaar geleden naar Canada geweest is en de school sindsdien meedoet aan ‘The Leader in Me’. Wekelijks wordt aandacht besteed aan de principes. Voor veel uitleg is geen tijd... Want we blijken een strak programma te hebben, waar de leerlingen zich graag aan houden.
Er is nog wel even tijd voor een laatste verrassing. We worden meegenomen naar ‘de kelder’. En met trots wordt het zwembad aan ons gepresenteerd. Jongere kinderen krijgen hier les en behalen op school hun zwemdiploma’s. We zien grote apparaten aan het plafond hangen en even denken we dat alles met camera’s wordt gemonitord. Maar dit blijken lampen te zijn, die bij de oudere kinderen als extraatje nog weleens worden aangezet. Dat geeft het geheel wat meer ‘disco-effect’.
Dan is het tijd om afscheid te nemen van onze gidsen. We worden teruggebracht naar de zaal, waar Toomas ons nog wat laatste inzichten over het curriculum meegeeft. We sluiten de middag af en verlaten geïnspireerd de school. Dit was een mooie ervaring. En geeft ons zeker stof tot nadenken.
Maar voordat we vertrekken, eerst de feiten op een rijtje. Want hoe ziet het basis en voortgezet onderwijs in Estland er eigenlijk uit?
Basis- en voortgezet onderwijs
Het basis- en lager voortgezet onderwijs duurt 9 jaar. Het bestaat uit 4 jaar basisonderwijs, in de leeftijdsgroep van 7 tot 11 jaar. Daarna volgt het lager voortgezet onderwijs, waar kinderen 11 tot 16 jaar oud zijn. Ze sluiten dan de leerplichtige periode af met een examen. De tweede fase van het voortgezet onderwijs duurt 3 jaar en daarin wordt onderscheid gemaakt tussen algemeen voortgezet onderwijs en het secundair beroepsgericht onderwijs.
Sinds 2010 kent Estland een nieuw nationaal curriculum, dat niet alleen meer keuzevrijheid geeft, maar ook meer aandacht besteedt aan competenties en leeruitkomsten. De opleiding wordt afgesloten met minimaal 5 verplichte examens, waarvan 3 verplichte staatsexamens zijn.
Wat het Tallinn English College bijzonder maakt, is dat het in 2009 de status International Baccalaureate World School (IB) kreeg. Het IB programma wordt in het Engels gegeven en leert de kinderen een onderzoeksmatige houding aan te nemen in de klas en als wereldburger. Met een IB diploma op zak kun je goed voorbereid doorstromen naar de universiteit. En bovendien beheers je Engels op Cambridge Advanced niveau.
Na een hartelijk welkom van Toomas Kruusimagi worden we vanuit een grote, centrale hal naar de zolderverdieping van de school gebracht. De naam zolderverdieping mag het eigenlijk niet dragen; de gerenoveerde verdieping maakt indruk als je de kleine deur na de laatste smalle trap opent.
Als Toomas begint te spreken over zijn school, blijkt al snel dat we met een gepassioneerde, bevlogen principal te maken hebben. Een man met een visie. En die deelt hij graag: ‘We help to develop inquiring, knowledgeable and caring young people who, by doing and action, will create a better world. Our learning processes will inspire and educate all to be active, responsabel and caring.’ Toomas legt uit dat zij een wereldschool willen zijn die mogelijkheden creëert voor een leven lang leren en ontwikkelen.
Maar het draait daarbij niet alleen om de leerlingen. Toomas en zijn collega’s willen deze mogelijkheden ook creëren voor ouders, alumni en bovenal: het eigen team. Niet voor niets geven ouders en alumni aan dat de academische vaardigheden op school erg goed ontwikkeld worden, de visie van de school samengaat met goede resultaten en dat leerlingen zich daarnaast sterk leren ontwikkelen in competenties rondom samenwerking.
Geluk in het werk staat bij Toomas en zijn team voorop; van een gelukkige leraar leer je het meest. Maar hoe zorg je voor een gelukkige leraar? Hoe ziet de professionele ruimte eruit? Uit de voorbeelden die Toomas geeft, blijkt dat eigen verantwoordelijkheid, autonomie en dialoog daarin belangrijk zijn. Zo vertelt hij dat de feedback van ouders veel gebruikt wordt om je als leraar verder te ontwikkelen en dat wekelijkse planningssessies het beste werken als je ze een informeel karakter geeft en deelnemers daarbij zelf input geven voor gespreksonderwerpen. Maar ook dat de leraren het meest hebben aan de mogelijkheid om zelf invulling te kunnen geven aan hun werkzaamheden tijdens lesvrije dagen.Maar: ze zijn er nog niet. Want ook in Estland is men nog op zoek naar ‘anders’ of ‘beter’ organiseren. En Toomas geeft aan: het meenemen van ouders en leraren is hierin een hele klus. Toen in 2010 het curriculum veranderde, hebben zij van 40% van het team afscheid genomen. Niet iedereen kon zich vinden in de vernieuwingen. Ook ouders moeten wennen. Nog steeds geeft de school workshops waarin wordt geleerd hoe zij hun kinderen opvoeden in de 21ste eeuw. ‘Want,’ zegt Toomas: ‘If you want to create a breaktrough, start with the parents.’ Het draait daarbij niet alleen om de vraag hoe je als ouder omgaat met bijvoorbeeld social media. Toomas vraagt de ouders ook om ‘het oude leren’ los te laten. ‘Van kinderen worden later andere dingen verwacht dan van ons vroeger. Daar horen andere onderwijstechnieken bij.’
De klassen in
Na een korte pauze staan drie leerlingen van een jaar of 14 ons op te wachten. Ze gaan ons een rondleiding geven door de school. We lopen door de brede gangen en in perfect Engels leggen zij ons uit wat de dagelijkse gang van zaken op hun school is. Zo horen wij dat je vanaf je 7de levensjaar het vak Engels krijgt en dat vanaf de 10de klas onderscheid wordt gemaakt tussen lessen in voornamelijk Estisch of Engels. Je bent dan 15 of 16 jaar. Welke klassen je gaat volgen, hangt van je cijfers: je krijgt alleen toegang tot de Engelse variant als je cijfers boven een bepaalde norm liggen.
We zien een bibliotheek, waarin leerlingen in groepjes hun lessen voorbereiden of zachtjes gesprekken voeren. We zien kinderen deelnemen aan kooklessen, technieklessen, we zien muurkranten van 10 jarigen met een op hoog niveau geschreven Duitse teksten. We leren dat je de eerste twee jaar basisonderwijs de standaardvakken in een vaste klas krijgt, met een vaste leerkracht. En dat je dan expressievakken volgt bij andere leerkrachten. En dat je na die twee jaar de vakken aangeboden krijgt door verschillende leraren in verschillende lokalen. Op een van de muren zien we een grote muurschildering met daarop de 7 leidende principes van Stephen Covey. Onze gidsen leggen uit dat het schoolteam een aantal jaar geleden naar Canada geweest is en de school sindsdien meedoet aan ‘The Leader in Me’. Wekelijks wordt aandacht besteed aan de principes. Voor veel uitleg is geen tijd... Want we blijken een strak programma te hebben, waar de leerlingen zich graag aan houden.
Er is nog wel even tijd voor een laatste verrassing. We worden meegenomen naar ‘de kelder’. En met trots wordt het zwembad aan ons gepresenteerd. Jongere kinderen krijgen hier les en behalen op school hun zwemdiploma’s. We zien grote apparaten aan het plafond hangen en even denken we dat alles met camera’s wordt gemonitord. Maar dit blijken lampen te zijn, die bij de oudere kinderen als extraatje nog weleens worden aangezet. Dat geeft het geheel wat meer ‘disco-effect’.
Dan is het tijd om afscheid te nemen van onze gidsen. We worden teruggebracht naar de zaal, waar Toomas ons nog wat laatste inzichten over het curriculum meegeeft. We sluiten de middag af en verlaten geïnspireerd de school. Dit was een mooie ervaring. En geeft ons zeker stof tot nadenken.
Reacties
Een reactie posten